Na tej stronie znajdują się numery archiwalne kwartalnika od 1 (2010) do 53 (2023). Począwszy od numeru 54 kwartalnik znajduje się pod tym adresem.
Słowa kluczowe: code interpretacja komunikat kultura wizualna metodologia obraz reinterpretation semiology sign wizualność
Źródło: Edyta Pagel, Metody badań komunikatów wizualnych, "Kultura - Media - Teologia", 2019( 36) nr 1, s. 77-90.
DOI: 10.21697/kmt.36.4
Jedną z najistotniejszych cech kultury popularnej jest jej wizualny charakter, dominacja obrazów nad przekazami słownymi, wzrokocentryzm. Współczesna cywilizacja stała się cywilizacją ikoniczną, w której nadrzędne jest to, co widzialne, wzrok jest faworyzowany jako podstawowy zmysł. Specyfiką ikonosfery kultury popularnej jest jej rozrywkowy charakter, zabawa, intrygowanie, uwodzenie i mamienie odbiorcy. Ikonosfera, dzięki multiplikacji, ale też kolorowi jest dynamiczna, ściąga na siebie społeczną uwagę, wpływa na ludzkie działania, zachowania, postawy i role społeczne. Ma ona spełniać głównie funkcję estetyzującą, która często odrealnia rzeczywistość i manipuluje odbiorcami. Ikonosfera operuje obrazami i symbolami, które są wieloznaczne, nie zawsze mają swoje odpowiedniki słowne, lub są trudne do przetłumaczenia na słowa. We współczesnej humanistyce nastąpił zwrot ikoniczny (G. Bohm, J.C. Alexander), nazwany również zwrotem piktorialnym (W.J.T. Mitchell), co znaczy, że obrazy tworzą punkt szczególnego zorientowania intelektualnych dociekań. Stają się one centralnym tematem dyskusji w naukach humanistycznych, tak jak dawniej język, co doprowadziło do utworzenia studiów nad kulturą wizualną (Visual Culture Studies) i dyskusji na temat złożonych metod badania komunikatów wizualnych. Temu właśnie zagadnieniu został poświęcony niniejszy artykuł.
ORCID: (nieznany)
Używamy plików cookies do mierzenia ruchu na stronie. Więcej na ten temat...