Na tej stronie znajdują się numery archiwalne kwartalnika od 1 (2010) do 53 (2023). Począwszy od numeru 54 kwartalnik znajduje się pod tym adresem.
Słowa kluczowe: Analiza języka Polska dialog dialog duchowość dyskurs filozofia interpretacja kultura literatura marketing poezja ponowoczesność profanum przestrzeń świecka przestrzeń święta reklama sacrum symbolika słowo uczestnictwo w kulturze
Źródło: Bogusława Bodzioch-Bryła, „– Są znaki na niebie/ – Tak, prawie same spacje”. S@crum ponowoczesne w najnowszej literaturze polskiej, "Kultura - Media - Teologia", 2016( 26) nr 3, s. 25-51.
DOI: 10.21697/kmt.26.2
Najnowsza poezja nadzwyczaj często sięga po sferę sacrum, robi to jednak w nietypowy, odważny sposób. Wiersze T. Pióry, K. Niklasińskiego, B. Sadulskiego, J. Bargielskiej, P. Sarny, R. Honeta, J. Kapeli, J. Stefko i wielu innych poetów XX (i XXI wieku) pełne są odwołań do sfery sacrum. Wśród celów, jakie przypuszczalnie każą artystom sięgać po elementy związane z sacrum i umieszczać je w ponowoczesnym, pozornie niedostosowanym semantycznie i stylistycznie kontekście, wskazać można m.in. próbę wyrwania literackiego dialogu z transcendencją z ram form skostniałych stylistycznie oraz odpowiedniego wyjaskrawienia owej skostniałości. Strategię taką można jednocześnie postrzegać jako usiłowanie mające na celu zastąpić (wyeliminować przez zgorszenie) odbiorców przywiązanych do norm tradycyjnych nowym typem odbiorcy, którego nie jest w stanie zrazić łamanie społecznego tabu.
ORCID: (nieznany)
Używamy plików cookies do mierzenia ruchu na stronie. Więcej na ten temat...